جانبازان ماده 38 قانون خدمات رسانی به ایثارگران، چیزی فراتر از قانون از مسئولین بنیاد شهید و امور ایثارگران نمی خواهند.
مجلس شورای اسلامی دو وظیفه اصلی "قانون گذاری و نظارت بر اجرای قانون" را بر عهده دارد و اجرای درست و دقیق قوانین مصوب مجلس از جمله قانون جامع خدمات رسانی به ایثارگران باید با نظارت مجلس - که وظیفه ذاتی آن است - بایستی صورت گیرد.
قانون زمانی که تصویب و ابلاغ می شود، اگر نظارت بر حسن اجرای قانون به درستی انجام نشود فقط بر روی کاغذ باقی خواهد ماند. چرا که اگر مجلس بهترین قانون را هم تصویب کنند و بر آن نظارتی نباشد دستگاه و متولی ارائه دهنده خدمات از اجرای درست و دقیق آن شانه خالی می کند و قانون را آن طور که دوست دارد به نفع خود تفسیر می کند.
نمونه بارز آن آیین‌نامه من درآوردی و غیره رسمی بازنشستگی جانبازان از سوی بنیاد شهید و امور ایثارگران است که معلوم نیست بر چه مبنایی و چه قانونی تصویب شده است. این آیین نامه کاملاً مغایر با قانون جامع خدمات رسانی به ایثارگران و سایر قوانین بالا دستی مانند برنامه ششم توسعه است.
در ماده ۳۸ قانون جامع خدمات رسانی به ایثارگران در مورد احکام حقوقی و پاداش بازنشستگی جانبازان به صراحت گفته شده است که احکام آنان همطراز با کادر شاغلین نیروهای مسلح با دو رتبه بالاتر تنظیم شود. همچنین تاریخ مبدا برای بازنشستگی و پرداخت پاداش پایان خدمت جانبازان باید از زمان مجروحیت - که منجر به از کارافتادگی کلی شده است - محاسبه و لحاظ شود.
سخن آخر اینکه برای بازنشستگی جانبازان، ذخیره مرخصی های استفاده نشده و کلیه امتیاز هایی که برای شاغلین نیروهای مسلح لحاظ شده باید برای جانبازان ماده 38 هم لحاظ و اجرایی شود. آیا این قانون نیاز به تفسیر و آیین‌نامه من درآوردی و غیررسمی دارد که کارشناسان بنیاد شهید و امور ایثارگران طبق سلیقه خود برای ما آیین نامه بازنشستگی جدید تدوین می کنند؟
